ജാപ്പനീസ് ഭാഷയിലെ കുഞ്ഞിക്കവിതകളാണു ഹൈകുകൾ. ഉച്ചാരണത്തിന്റെ ഏറ്റവും ചെറിയ ഏകകത്തിനെ ആ ഭാഷയിൽ ഓൻ അഥവാ മൊറെ എന്നു പറയുന്നു; ഏകദേശം ചില്ലക്ഷരത്തിനു സമാനം. സാമ്പ്രദായിക (traditional) ഹൈകു, ലംബമായി എഴുതുന്ന(കീഴോട്ട്) ഒറ്റവരിയിൽ 17 ഓൻ അടങ്ങിയതാണ്. തിരശ്ചീനമായി എഴുതുന്ന സാധാരണ ഭാഷകളിൽ മൂന്നുവരികളിലാണ് ഹൈകു കവിത. പാശ്ചാത്യ ഭാഷകളിൽ ഇല്ലാത്ത ഓനിനു പകരം സിലബിൾ (syllable) കണക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഒന്നും മൂന്നും വരികളിൽ 5 ഉം നടുവിലെ വരിയിൽ 7ഉം സിലബിൾ ആണ് സാധാരണ വരിക.
അടിസ്ഥാനപരമായി വ്യത്യസ്ഥമായ രണ്ട് ആശയങ്ങൾ, അഥവാ ബിംബങ്ങൾ, തൊടുവിച്ചുവെക്കുന്നതായിരിക്കണം എന്നത് നിർബന്ധമാണ്. ജാപ്പനീസ് ഭാഷയിൽ ഈ രണ്ട് ഘടകങ്ങളേയു വേർതിരിക്കുന്നതും അതേസമയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതുമായ ഒരു വാക്ചിഹ്നം (കിരേജി) ഉണ്ടായിരിക്കും. മറ്റു ഭാഷകളിൽ സൗകര്യംപോലെ ഒരു ഉപാധികയോ, വിരാമചിഹ്നങ്ങളിലൊന്നോ ഉപയോഗിക്കുന്നു. സാമ്പ്രദായികമായ മറ്റൊരു നിബന്ധന ഏതെങ്കിലും ഒരു ഋതുകാലത്തെ വിവക്ഷിക്കണം എന്നതുമാണ്. ഇത്തരം നിഷ്കർഷങ്ങൾ പാലിക്കാത്ത വകഭേദങ്ങളും ധാരാളമായി ഉണ്ട്.
ഇവിടെ മലയാളത്തിൽ ഓനിനെ അക്ഷരമായി മാറ്റി, കണക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നു, കിരേജിക്കു പകരം തുടർച്ചക്കുറി (-)യും.
1. പൂത്തുമ്പി
പറന്നിറങ്ങി
പൂ ത്തുമ്പി പുൽക്കൊടിമേൽ, -
ഭൂമി ചിരിച്ച്.
2. പുഷ്പം
നനഞ്ഞ പുഷ്പം
ഈറൻ കാറ്റിൽ പതിച്ചു, -
ഇല വിതുമ്പി.
3. പുഴു
അമ്മവീടോർത്ത്
സഞ്ചരിക്കുന്ന പുഴു, -
പൊള്ളും പാറകൾ.
4. കുയിൽ
തളിരു കണ്ട്
കൂവിത്തകർക്കും കുയിൽ, -
മരഹൃദയം.
5. വെയിൽ
എന്തോ ഓർത്ത്
ഒന്നും ഉരിയാടാതെ, -
വെയിൽ തെളിഞ്ഞു.
6. കാകൻ
കാകൻ കരഞ്ഞു
പറഞ്ഞ്, പറന്നുപോയ്, -
പൂച്ച കൺചിമ്മി.
7. മരക്കമ്പുകൾ
മരക്കമ്പുകൾ
ഇലച്ചാർത്തിലെ വഴി, -
ഒലിക്കും കറ.
നല്ല കവിതകൾ.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂശുഭാശംസകൾ...
പുതിയ അറിവ് നല്ല കവിതകൾ
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂനന്ദി.. ഹൈക്കു എന്തെന്നറിയാതെ എഴുതുന്നവര്‍ക്ക് ഒരുപാട് സഹായകം...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഇത് എഴുതുമ്പോൾ പാലിക്കേണ്ടവ എന്തൊക്കെ. പറഞ്ഞാൽ ഉബകാരമായിരുന്നു
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ